De verraderlijke Rijn

Het was een mooie dag, afgelopen dag in Basel. Maar kleine ongelukjes liggen vaak op de loer. Hier het verhaal van Derek en Paul. Bereid je voor op een verhaal, van 2 jongetjes, die de wildste avonturen beleven in de wateren van Basel.

Het was een branderige dag en de zon stond hoog aan de hemel. Derek en Paul, zagen vele mensjes in de Rijn dobberen. Dit wilde zij ook wel, lekker rond dobberen in de Rijn. Lekker gemutlich wegdrijven, naar een feestgebied vol met leuke Zwitserse muziek. Dus..

Hup! 1,2,3. De zwempakjes aan en een frisse duik in de Rijn nemen. Derek sprong er gemakkelijk in. Deze jongen kent geen angst. Paul daarentegen iets voorzichtiger, het water was echt koud, haha. Ik meen het serieus, ook al ben ik ambitieus. Maar uiteindelijk lagen ze beide te dobberen in het water.. Lekker he.. mmm.

Derek kwam op het geniale idee om de Rijn over te zwemmen! Op naar de muziek en de drank en de dansende mensen. Zonder te aarzelen zei Paul: 'Hee, Hoo, Let's go!' en de zwemtocht begon. Een goed begin is het halve werk, zegt men. Helaas begon een jongen, ergens ongeveer op de helft, heel erg te panieken.. De stroming was erg sterk.. daar had hij zich een beetje op verkeken.. Bovendien was hij al vrij moe en kreeg allemaal doemscenario's in z'n hoofd.. 'Derek!  volgens mij ga ik dit niet halen.. Ik ga serieus terug. riep hij'. ''PAUL!, Paul!'... maar als een malle en vol paniek zwom hij terug.. en hij kon uiteindelijk nog op het laatste moment zich nog vastgrijpen aan de kant en zich uit het water trekken.. Derek echter had iets minder geluk en kon helaas niet dezelfde kant behalen, hij was al verder heen.. Ondertussen zat Paul helemaal te trippen aan de kant. Derek had meteen het idee om Paul zo snel mogelijk te bereiken en hem bij te staan en zocht de snelste weg terug naar de kant. De snelste weg bleek echter niet altijd de beste te zijn. Het eerste gebied dat hij kon bereiken bleek namelijk een privé-gebied te zijn, voor veel-betalende mensen, Derek was dit echter niet. Veel betalende mensen kregen een pas waarmee ze het gebied in en uit konden, Derek zat in de val. Hij kon echter Paul niet laten zitten en was bereid alles te beklimmen om hem weer te vinden. Hekken, tuinen en hoge schuttingen waren niets teveel voor deze jongen met zijn natte zwembroek en de missie om zijn vriend uit nood te halen. Hij sneakte ten slotte een grote kerk door en wist uiteindelijk een geschokte Paul toch gelukkig weer te bereiken. Alles was weer helemaal oké, het enige wat we eraan overhielden was een enkele splinter in de voet door het vele tuinstruinen.

PS: misschien dat er ergens een trauma op is gelopen (Mam, maria, je hoeft je niet druk te maken, haha. Het is allemaal goed.. ik ben niet verdronken ofzo.. bijna, grapje)

Maar!! vandaag, vandaag.. 3 Augustus! Zijn we al erg vroeg vertrokken uit Basel. De wekker ging al om half 5. Na snel de spullen hebben gepakt en een snel ontbijt hadden we de trein naar Milaan. Om half 11 zijn we in Milaan aangekomen. Het hotel was makkelijk te vinden en we hebben een best fijne kamer. Beter dan die gevangenis in Basel:). Vervolgens hebben we een klein dutje gedaan, we waren kapot. Rond een uur of 3 hebben we de metro gepakt en zijn we naar de Dom van Milaan geweest. Deze hebben we ook beklommen, zo hadden we een mooi uitzicht over Milaan super tof:) We hebben in de avond gegeten bij een klein restaurantje met heel veel kitsch. Dat was erg grappig. Nog een laatste puntje, Italianen spreken amper tot geen Engels. Dat is wat minder.. Maarjeh.. Dat heeft ook wel weer wat!

Groetjes,

Michelle, Eefje, Derek en Paul

Geschreven door: Paul en Derek